Ontstaan als een extreme wielerwedstrijd in Amerika, kennen we zesdaagse nu vooral als een wielerwedstrijd met veel sfeer en ambiance. In Gent vindt deze week, al sinds 1922, de Zesdaagse plaats in het Kuipke in het Citadelpark. Wij nemen jullie mee op de zesdaagses doorheen de jaren:
Hoe het begon
De eerste zesdaagse werd in 1899 in New York georganiseerd en de wedstrijd was populair in de Belle Epoque (eind 19de – begin 20ste eeuw). Het waren extreme wielerwedstrijden op de piste.
Gedurende zes dagen, naar analogie met de zesdaagse werkweek (zondag was de dag des Heren en mocht er niet gekoerst worden), werd er elke avond/nacht door teams van telkens twee man continu rondjes gereden. Slapen of eten mocht, maar dan verloor je kilometers op de rest. Die Amerikaanse wedstrijden waren echte slijtagewedstrijden en eigenlijk onverantwoord.
Op de foto zien we drie renners, klaar voor de start, op de piste tijdens de zesdaagse van Brussel in 1913 of 1914. (Collectie Wielermuseum)
1/6
Van Amerika naar Europa
Het principe van de zesdaagse koers waaide evenwel wel over naar Europa, maar de koers verliep meer gestructureerde en beschaafd. Doorheen de tijd kwamen er ook verschillende onderdelen van het pistewielrennen bij. Door zes avonden op een rij te koersen, werd ieder team meer vermoeid en konden de sterkste teams op de laatste dagen nog de meeste punten verzamelen om zo de beste teams van de eerste dagen te verslaan. De renners reden rondjes, om de zoveel ronden was er een sprint waarop punten voor de snelste sprinters te vergaren waren. Het was dus zaak om op dat moment vooraan het peloton te zijn om dan wat uit te rusten en terug volle bak te gaan. Op die manier waren de zesdaagsen heel intensief en afmattend.
Dit is een foto van de renner Eloi Meulenberg en Albert (?) Dubuisson tijdens de voorbereiding van de zesdaagse van Brussel, wellicht op het einde van de jaren 1930. (Collectie Wielermuseum)
2/6
Glorie en verval
Er waren toen veel (tijdelijke) wielerpiste, soms enkel in aarde, soms in hout. En veel van die piste kwamen en gingen aan een razend snel tempo omdat ze niet rendabel bleken.
Hetzelfde geldt voor de zesdaagsen. Er zijn periodes waarin ze zeer populair waren, direct gevolgd door periodes waarbij ze ten dode opgeschreven zijn.
Dit is een foto van Erland Christensen (Denemarken) en Robert Naeye tijdens de Zesdaagse van Antwerpen tussen de wedstrijden in op 27 februari 1938. Naeye wast zijn handen in een emmer water.
3/6
De Belgische zesdaagsen
De zesdaagse van Brussel ontstond in 1911, tijdens een eerste glorieperiode net voor WO I. Tijdens de oorlog geraakte de zesdaagse logischerwijs op het achterplan.
Na de oorlog boomde de wielerpiste weer, met o.a. de Zesdaagse van Gent in 1922 en begin jaren 1930, in de populairste periode begin van de wielerpistes, ontstond in 1934 de Zesdaagse van Antwerpen.
Vanaf het einde van de jaren 1930 verdwenen er weer zesdaagsen en het oorlogsgeweld zorgde voor de rest.
Deze foto toont vier pisterenners waaronder Gust Danneels poserend op de fiets bij aanvang van een wedstrijd tijdens de Zesdaagse van Gent, ca. 1935. (Collectie Wielermuseum)
4/6
Gent: de laatste der mohikanen
In de jaren 1950 en 1960 overleefden de zesdaagse met wisselend succes.
Vanaf dan ging het snel achteruit, vooral in de jaren 1980. Brussel verdween in 1971, Antwerpen hield nog stand tot 1994.
De zesdaagse van Gent is een van de grote oude zesdaagsen, zoals Londen, Berlijn, Bremen, Amsterdam, Rotterdam en Kopenhagen, die tot op vandaag bestaat.
Hier zien we wielrenner Valère Ollivier met zijn familie tijdens een rustmoment op de Zesdaagse van Gent, 1950. (Collectie Wielermuseum)
5/6
Patrick Sercu, de man van de Zesdaagse
Patrick Sercu is een van zegekoningen in Gent en in het algemeen op de zesdaagsen. Hij was tot voor enige tijd ook de directeur van ’t Kuipke in Gent en organisator dus van de zesdaagse. Dit is een foto van de sprintwinst van Patrick Sercu tijdens de Zesdaagse van Gent voor Gerben Karstens en Eddy Merckx, ca. 1974
6/6
Met dank aan het
Wielermuseum in Roeselare!
